Działania antywindykacjne

Antywindykacja to katalog działań podejmowanych na etapie sądowym i egzekucyjnym, których celem jest pomoc Dłużnikom. Należy pamiętać, że także w postepowaniu egzekucyjnym Dłużnik ma szereg uprawnień, z których może skorzystać, jeżeli kwestionuje dług i nie udało się mu osiągnąć zamierzonego celu w trakcie procesu sądowego. Reprezentujemy Dłużnika w toku spraw egzekucyjnych, podejmując działania, które chronią dłużnika przed niewłaściwym postępowaniem wierzycieli. W imieniu dłużnika negocjujemy wysokość należności, rozłożenie długu na dogodne raty, bądź umorzenie zobowiązania . Pomagamy osobom fizycznym w stosunku, do których Sądy wydały nakazy zapłaty/ zarówno w postępowaniu przed sądem tradycyjnym, jak i w elektronicznym postępowaniu upominawczym (EPU). Pomagamy także osobom przeciwko którym wydano wyrok zaoczny i przeciwko którym toczy się już postępowanie egzekucyjne/komornicze. Zapewnimy Dłużnikom profesjonalną opiekę prawną na terenie całego kraju.

Wszystkie nasze działania podejmujemy w granicach obowiązującego prawa dążąc do polepszenia sytuacji dłużnika.

Przedawnienie roszczeń cywilnych

Wraz z upływem czasu trudniej jest dochodzić roszczeń . Utrudnienia te mogą być faktyczne gdyż wraz z upływem czasu trudniej jest powoływać niektóre dowody np. ze świadków ,którzy nie pamiętają dawnych zdarzeń, czy z dokumentów, które mogą zaginąć. Utrudnienia mogą mieć też naturę prawną jeśli roszczenie jest przedawnione.

Instytucja przedawnienia leży w interesie obrotu gospodarczego i porządku prawnego, bowiem zmusza wierzyciela do podejmowania działań w odpowiednim czasie, jeżeli nie chce on dopuścić do przedawnienia, ale ma też na celu ochronę dłużnika. Dzięki przedawnieniu Dłużnik nie pozostaje w długotrwałej niepewności co do jego sytuacji prawnej, gdyż po upływie terminu przedawnienia, może uchylić się od jego zaspokojenia, powołując się właśnie na upływ czasu.

Na skutek upływu terminu przedawnienia wierzyciel zaś zostaje ograniczony w możliwości dochodzenia swego prawa, a Dłużnik uzyskuje prawo zgłoszenia zarzutu wyłączającego możliwość dochodzenia wykonania świadczenia przed sądem .

Terminy przedawnienia są różne w zależności od tego z jakiej umowy wynikają roszczenia czy też jaki podmiot te roszczenia posiada (przedsiębiorca / osoba nie prowadząca działalności). Na przykład przedawnienie roszczeń związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą następuje z upływem lat trzech. Podobnie jest ze świadczeniami okresowymi (czynsz, opłaty itp.). Dla szeregu roszczeń kodeks cywilny określa jednak krótsze terminy. Na przykład roszczenia z umowy o dzieło, sprzedaży w zakresie działalności gospodarczej przedawniają się z upływem lat dwóch. Trzeba jednakże mieć na uwadze, że co do zasady bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się dopiero z chwilą, gdy nasze świadczenie stało się wymagalne. Nie można też zapominać, że poprzez czynności prawne ( np. uznanie długu ) może dojść do tzw. przerwania biegu przedawnienia.

Nakaz zapłaty

Wydając nakaz zapłaty sąd nakazuje pozwanemu zapłacić na rzecz powoda określoną kwotę wraz z odsetkami i kosztami procesu, albo wnieść w terminie sprzeciw bądź zarzuty . Czym zatem jest ów nakaz zapłaty? Nakaz zapłaty, choć nie jest typowym wyrokiem pełni taką funkcję. Sąd wydaje nakaz zapłaty bez przeprowadzania rozprawy. Pozew rozpatrywany jest przez sąd na posiedzeniu niejawnym, a więc bez udziału stron. Jedynie w sytuacji, gdy sąd stwierdzi, że brak jest przesłanek do wydania nakazu zapłaty, kieruje sprawę na rozprawę. Uzyskanie nakazu zapłaty jest zatem szybkie, co ułatwia proces dochodzenia należności. Nakazy zapłaty wydawane są w postępowaniach upominawczym, nakazowym i elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sąd może wydać jedynie w ściśle określonych sytuacjach, po przedstawieniu przez powoda odpowiednich dokumentów-dowodów. Ponadto Sąd rozpatruje sprawę w postępowaniu nakazowym jedynie na wniosek zgłoszony przez powoda, zatem jeżeli powód chce, aby sąd wydał nakaz zapłaty musi wyraźnie zaznaczyć to w pozwie. Wydania przez Sąd nakazu zapłaty można żądać w sprawach o roszczenie pieniężne lub świadczenie innych rzeczy zamiennych. Nie jest zatem możliwe uzyskanie nakazu zapłaty w sprawach o ustalenie, o naruszenie posiadania, o wydanie rzeczy, o nakazanie określonego zachowania się itp.

Dodatkowo, aby Sąd wydał nakaz zapłaty muszą być spełnione dodatkowe przesłanki . I tak nakaz zapłaty Powód może uzyskać jeżeli:

1/Dochodzi roszczenia które jest stwierdzone dokumentem urzędowym.

2/Jeżeli powód dysponuje zaakceptowany przez dłużnika rachunkiem.

3/Gdy powód przedstawi wezwanie do zapłaty wysłane do pozwanego wraz z pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu.

4/Gdy Powód przedstawi zaakceptowane przez dłużnika żądanie zapłaty zwrócone przez bank i niezapłacone z powodu braku środków na rachunku bankowym.

5/Dysponuje wekslem, czekiem, o ile są prawidłowo wypełnione, a ich treść nie nasuwa żadnych wątpliwości.

Sąd może wydać nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, jeżeli Powód składając pozew dołączy do pozwu określone dokumenty tj:

• umowę,

• dowód spełnienia wzajemnego świadczenia niepieniężnego

• dowód doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku.

Kiedy dochodzona pozwem kwota nie przekracza 10.000 pozew należy sporządzić na tzw. formularzu, którego wzór można bezpłatnie pobrać ze strony internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości.

Elektroniczne postępowanie upominawcze

Elektroniczne postępowanie upominawcze jest odrębnym postępowaniem sądowym przewidzianym dla roszczeń pieniężnych w sprawach, w których stan faktyczny i prawny prosty i nie wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego. Nakaz zapłaty wydany w  takim postępowaniu ma postać elektroniczną i jest dostępny w systemie teleinformatycznym e-sądu po podaniu  specjalnego kodu, który znajduje się w lewym górnym rogu nakazu. Wydany w elektronicznym postępowaniu upominawczym nakaz zapłaty jest doręczany pozwanemu pocztą  tradycyjną w formie papierowej. Pozwany wchodząc na stronę internetową e-sądu i podając kod dostępu może zweryfikować istnienie elektronicznego nakazu zapłaty i poznać jego treść. W pouczeniu znajdującym się pod nakazem zapłaty pozwany otrzymuje dodatkowo indywidualny kod dostępu pozwalający na przeglądanie elektronicznych akt sprawy. Pozwany przed e-sądem może składać  pisma procesowe w formie elektronicznej, jak i w formie tradycyjnej. Pozwany ma zatem możliwość wyboru sposobu komunikacji z sądem elektronicznym. Wybór drogi kontaktu elektronicznego  i wniesienie przez pozwanego pisma drogą elektroniczną uniemożliwia  przyszłą komunikację z sądem w formie papierowej. Pozwany przeciwko któremu wydano nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym może od przeciw od nakazu zapłaty . W terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty może składając sprzeciw kwestionować wydany nakaz zapłaty. W sprzeciwie należy przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór. Po wniesieniu sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc i sprawa jest rozpoznawana  w sposób tradycyjny i to przez sąd który jest właściwy dla miejsca zamieszkania pozwanego. E-sąd przekazuje  bowiem sprawę w której złożono sprzeciw do sądu, w okręgu którego pozwany ma miejsce zamieszkania. Jeżeli nie złożymy sprzeciwu w terminie to   nakaz zapłaty uprawomocni się po 2 tygodniach od daty doręczenia. Sąd nada nakazowi z urzędu klauzulę wykonalności, co upoważnia powoda do   wszczęcia egzekucji komorniczej.  Jeżeli zdarzy się, że  z przyczyn od nas niezależnych  nie złożymy w terminie sprzeciwu, należy złożyć do e-sądu w ciągu tygodnia od ustania przyczyny uchybienia terminowi wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu, uprawdopodobniając okoliczności uzasadniające wniosek. Wraz z takim pismem należy też złożyć prawidłowo sporządzony sprzeciw.

Sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym

Środkiem zaskarżenia przysługującym pozwanemu, jeżeli nakaz zapłaty został wydany przeciwko niemu w postępowaniu upominawczym jest sprzeciw od nakazu. Natomiast  przeciwko nakazowi zapłaty, który został wydany  w  tzw. postępowaniu nakazowym  przysługują  pozwanemu zarzuty. Sprzeciw od nakazu zapłaty jest  tzw. niedewolutywnym środkiem zaskarżenia, co oznacza, że jego wniesienie nie powoduje, tak jak wniesienie apelacji przekazania sprawy do sądu wyższej instancji. Sprzeciw czy zarzuty są rozpatrywane przez Sąd, który wydał nakaz, czyli sąd pierwszej instancji. Aby sprzeciw od nakazu zapłaty został skierowany na rozprawę musi zostać wniesiony do Sądu w terminie. Sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, czy też zarzuty w postępowaniu  nakazowym  pozwany zobowiązany jest wnieść w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia mu nakazu zapłaty (art. 502 1 k.p.c.).
Sprzeciw  czy też zarzuty wnosi, się do sądu, który wydał nakaz zapłaty, a w przypadku nakazu zapłaty wydanego przez referendarza sądowego – do sądu, przed którym wytoczono powództwo (art. 503 § 1 zd. 1 k.p.c.).

Jeżeli nie zdążymy wnieść nakazu zapłaty z przyczyn od nas niezależnych ( np. choroba, dłuższa nieobecność w miejscu zamieszkania, niemożność odebrania korespondencji ) i nastąpi przekroczenie terminu do jego wniesienia można składając jednocześnie sprzeciw po terminie wnosić o tzw. przywrócenie terminu do jego złożenia. Sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wnosi się w formie pisemnej. Pismo to  musi spełniać  ogólne wymagania formalne przewidziane w procedurze cywilnej dla pisma procesowego. Jedynie w przypadku spraw z zakresu prawa pracy pracownik działający bez adwokata lub radcy prawnego może wnieść sprzeciw ustnie do protokołu. W sprawach, w których pozew wniesiono na tzw. urzędowym formularzu, także sprzeciw, czy zarzuty należy złożyć na przeznaczonym do tego formularzu urzędowym. Wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym nie podlega  żadnej opłacie. Pozwany zaskarżając nakaz powinien wskazać tzw. zakres zaskarżenia oraz przedstawić zarzuty przeciwko nakazowi. Wskazanie zakresu zaskarżenia polega na podaniu, czy nakaz zapłaty zaskarżony został w całości, czy w części. Wskazanie zakresu zaskarżenia jest bardzo istotne, dlatego, że w części niezaskarżonej nakaz zapłaty staje się prawomocny i podlega wykonaniu. Zaskarżając nakaz zapłaty pozwany winien także powoływać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie przedstawionych zarzutów. Przy wnoszeniu sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym powinno się zgłaszać wszystkie znane nam w dacie zaskarżenia twierdzenia i dowody na ich poparcie. Zgodnie z treścią art. 503 § 1 k.p.c. pozwany w sprzeciwie powinien przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy, oraz okoliczności faktyczne i dowody. Sąd bowiem pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności. Jeżeli sprzeciw zostanie wniesiony prawidłowo nakaz zapłaty traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu razem z wezwaniem na rozprawę. Jeżeli nakaz zapłaty został zaskarżony  tylko w części to traci moc jedynie w części zaskarżonej sprzeciwem. Ważne jest także, że sprzeciw jednego tylko z pozwanych ( np. solidarnie)  o to samo roszczenie oraz co do jednego lub niektórych uwzględnionych roszczeń powoduje utratę mocy nakazu jedynie co do nich. Nakaz zapłaty, przeciwko któremu w całości lub w części nie wniesiono skutecznie sprzeciwu, ma skutki prawomocnego wyroku. Pamiętajmy, że konieczne jest zachowanie  wszystkich warunków formalnych sprzeciwu, bowiem sąd odrzuca sprzeciw wniesiony po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalny albo którego braków pozwany nie usunął w terminie.

Zarzuty od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym

Środkiem zaskarżenia przysługującym pozwanemu, jeżeli nakaz zapłaty został wydany przeciwko niemu w postępowaniu nakazowym są zarzuty od nakazu. Zarzuty od nakazu zapłaty są podobnie jak i sprzeciw od nakazu zapłaty   tzw. niedewolutywnym środkiem zaskarżenia, co oznacza, że ich wniesienie nie powoduje, tak jak wniesienie apelacji przekazania sprawy do sądu wyższej instancji. Zarzuty od nakazu zapłaty są rozpatrywane przez Sąd, który wydał nakaz, czyli sąd pierwszej instancji.

Aby zarzuty od nakazu zapłaty zostały skierowane na rozprawę muszą zostać wniesione do Sądu w terminie. Pismo procesowe obejmujące zarzuty od nakazu zapłaty powinno czynić zadość wymaganiom pisma procesowego przewidzianym w art. 126 i nast. K.p.c., a ponadto zawierać: oznaczenie zakresu zaskarżenia przez wskazanie, czy nakaz zapłaty jest zaskarżony w całości czy w części, wskazanie zarzutów stawianych nakazowi, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy, powołanie wszystkich okoliczności faktycznych i dowodów.

Należy pamiętać, że Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w zarzutach bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

W przeciwieństwie do sprzeciwu od nakazu zapłaty złożenie zarzutów od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym podlega opłacie sądowej. Opłatę tę uiszcza pozwany składając zarzuty. Wysokość opłaty wynosi trzy czwarte całej opłaty od pozwu . W sprawach, w których pozew był wniesiony na urzędowym formularzu, zarzuty od nakazu zapłaty powinny być wniesione także na urzędowym formularzu. Jeżeli zarzuty od nakazu zapłaty zostały wniesione po terminie Sąd je odrzuca. Sąd odrzuca także zarzuty które nie zostały opłacone lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zarzuty, których braków pozwany nie usunął w terminie.

Sprzeciw od wyroku zaocznego

W sprawie na rozpatrzenie której Sąd wyznaczył rozprawę, a pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W przypadku wydania wyroku zaocznego przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Pozwany, przeciwko któremu zapadł wyrok zaoczny, może złożyć sprzeciw w ciągu dwóch tygodni od doręczenia mu wyroku. W piśmie zawierającym sprzeciw pozwany powinien przytoczyć zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy, oraz okoliczności faktyczne i dowody. Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności. Sprzeciw złożony po terminie oraz sprzeciw, którego braków strona w wyznaczonym terminie nie uzupełniła, a także sprzeciw nieopłacony, sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym.

W postępowaniu uproszczonym ( w sprawach o zapłatę kwoty do 10 tysięcy złotych,) sprzeciw od wyroku zaocznego należy złożyć na specjalnym formularzu dostępnym na stronach internetowych Ministerstwa Sprawiedliwości. Sprzeciw podlega opłacie sądowej. Opłata sądowa w przypadku złożenia sprzeciwu wynosi połowę opłaty uiszczonej przez powoda od pozwu.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza. Koszty rozprawy zaocznej i sprzeciwu ponosi pozwany, choćby następnie wyrok zaoczny został uchylony, chyba że niestawiennictwo pozwanego było niezawinione lub że nie dołączono do akt nadesłanych do sądu przed rozprawą wyjaśnień pozwanego.

Ponieważ wyrok zaoczny ma rygor natychmiastowej wymagalności, pozwany może wnosić o to by sąd zawiesił rygor natychmiastowej wykonalności nadany wyrokowi zaocznemu. Wniosek o zawieszenie natychmiastowej wykonalności sąd może rozstrzygnąć na posiedzeniu niejawnym.

Nakaz zapłaty w transakcjach handlowych między przedsiębiorcami

  Jeżeli spór o zapłatę powstaje na tle stosunków cywilnych pomiędzy przedsiębiorcami, a więc podmiotami które prowadzą działalność gospodarczą wpisanymi do krajowego rejestru sądowego lub ewidencji działalności gospodarczej możliwe jest uzyskanie przeciwko dłużnikowi nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym także wtedy, gdy pozwany nie wystawił weksla lub odmówił zaakceptowania faktury. Podstawą do uzyskania takiego nakazu jest przedstawienie Sądowi w oryginale dokumentów, które strony transakcji podpisały w toku współpracy gospodarczej:

Są to następujące dokumenty:

–   umowa,

– potwierdzone przez dłużnika wykonanie umowy ,

–  rachunek lub faktura wraz z dowodem jej doręczenia dłużnikowi,

Do pozwu można dołączyć zamiast oryginałów także ich kopie, o ile zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez adwokata lub radcę prawnego, reprezentującego stronę składająca dokumenty w sprawie. Jeżeli nie chcemy załączać do pozwu oryginałów i nie reprezentuje nas adwokat bądź radca prawny należy złożyć kopie poświadczone przez notariusza.

        Jeżeli sąd oceni, że załączone do pozwu dokumenty pozwalają na wydanie nakazu zapłaty rozpoznaje sprawę na tzw. posiedzeniu niejawnym i wydaje nakaz zapłaty przeciwko dłużnikowi wyłącznie na podstawie treści pozwu oraz załączanych do pozwu dokumentów. Wydany nakaz zapłaty sąd doręcza każdej ze stron wraz z odpisem pozwu i wszystkich załączników.

Nakaz zapłaty z chwilą wydania stanowi tak zwany tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności. Jeżeli Powód wnosi o dokonanie zabezpieczenia jest obowiązany wskazać sposób zabezpieczenia. Sąd na wniosek pozwanego może ograniczyć zabezpieczenie według swego uznania. Nakaz zapłaty wydany na podstawie weksla, warrantu, rewersu lub czeku staje się natychmiast wykonalny po upływie terminu do zaspokojenia roszczenia. W razie wniesienia zarzutów sąd może na wniosek pozwanego wstrzymać wykonanie nakazu zapłaty. Brak zaskarżenia nakazu zapłaty powoduje, że nakaz zapłaty staje się prawomocny i ma skutki prawomocnego wyroku. Oznacza to, że na podstawie takiego nakazu zapłaty Wierzyciel może prowadzić egzekucję.   W sprawach rozpoznawanych w tym trybie istnieje obowiązek powołania wszystkich dowodów już w pozwie. Fakty, twierdzenia, dowody czy dokumenty powołane z opóźnieniem nie będą przez sąd, co do zasady, brane pod uwagę.

Nieodebranie nakazu zapłaty a jego prawomocność

W razie spełnienia przez powoda określonych wymogów sąd bez przeprowadzania rozprawy wydaje nakaz zapłaty, w którym nakazuje pozwanemu, żeby w ciągu dwóch tygodni od jego doręczenia zapłacić kwotę wynikająca z nakazu zapłaty wraz z kosztami albo w tym terminie wniósł do sądu sprzeciw (jeśli nakaz został wydany w postępowaniu upominawczym lub elektronicznym postępowaniu upominawczym) bądź zarzuty (jeśli nakaz został wydany w postępowaniu nakazowym). Pozwanemu doręcza się nakaz zapłaty wraz z pozwem i pouczeniem o sposobie wniesienia sprzeciwu (zarzutów) oraz o skutkach niezaskarżenia nakazu.
W sytuacji doręczenia pozwanemu nakazu , ma dwa tygodnie aby zaskarżyć nakaz w całości lub w części. W takim piśmie pozwany musi wskazać sądowi zarzuty oraz okoliczności faktyczne i dowody, które potwierdzają jego zarzuty. W razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu (zarzutów) nakaz zapłaty traci moc, a sąd wyznacza rozprawę i bada sprawę w normalnym trybie.

Zdarza się jednak, że listonosz nie zastanie adresata w miejscu jego zamieszkania i nie doręczy nakazu zapłaty W takiej sytuacji dokonuje się awizowania przesyłki sądowej.

Nieodebranie przesyłki, mimo jej dwukrotnego awizowania, powoduje uznanie że została skutecznie doręczona co jest dla Dłużnika bardzo ważne, gdyż skutkuje uprawomocnieniem się wydanego nakazu zapłaty. Nieodebranie przesyłki może wynikać z przyczyn niezależnych od Dłużnika, np. pobytu w szpitalu, pobytu na wakacjach, choroby itp.

W takiej sytuacji należy złożyć wniosek o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające wniosek. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać właściwej czynności procesowej.

Zdarzają się także sytuacje, że Sąd przesyła wydany nakaz zapłaty na adres niebędący aktualnym miejscem zamieszkania pozwanego. Taki nakaz po upływie terminu awizowania sąd uprawomocni, jednak istnieją podstawy aby uznać, że nakaz ten, mimo niewniesienia pozwanego w terminie sprzeciwu, nie uprawomocnił się

Mając prawomocny nakaz zapłaty Wierzyciel uzyskuje tytuł egzekucyjny i na jego podstawie wszczyna egzekucję, a Dłużnik dowiaduje się o całej sprawie gdy Komornik zajmuje jego rachunek bankowy, wynagrodzenie za pracę bądź inne wierzytelności czy prawa majątkowe. Co w takiej sytuacji zrobić?

W pierwszej kolejności należy ustalić na podstawie jakiego tytułu wykonawczego działa komornik. Następnie należy zażalenie na postanowienie sądu o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty (a jeśli postanowienie to zostało wydane przez referendarza sądowego, skargę na orzeczenie referendarza sądowego). Jeśli sąd uwzględni zażalenie/skargę to uchyli postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności i ponownie wyśle nakaz zapłaty wraz z pozwem na podany przez nas adres. Po otrzymaniu nakazu i pozwu w terminie czternastu dni możemy wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty. Jeśli sąd uwzględni sprzeciw, wówczas nakaz zapłaty utraci moc o czym należy poinformować o tym komornika i wnieść o umorzenie egzekucji.