Tytuł tłumaczy się sam, więc lead niepotrzebny. A zatem zamiast tego na wstępie muszę się usprawiedliwić za moją dłuższą nieobecność na blogu. Jeśli ktoś z tego powodu się smucił, to mi przykro. Jeśli byli tacy, co mysleli, że to koniec Prawnika na macierzyńskim, to ich rozczaruję. Wróciłam!

W dużej mierze nieobecność ta wywołana została dość nieoczekiwanym wyjazdem, jego organizacją, jego przeżywaniem, a na koniec organizacją rzeczywistości po powrocie, co też było sporym wyzwaniem.

Prawnik na macierzyńskim (który jak wiecie wprawdzie na macierzyńskim nie jest już od ponad 3 lat, ale matkuje nieustannie), dostał od macierzyńskiego wolne!

Dzieci zostały pod opieką ukochanej i niezastąpionej Babci, a ja chwyciłam Męża Prawnika na macierzyńskim pod rękę i ruszyłam tropem Indian z plenienia Cherokee. W dodatku nie byle na czym, bo na indiańskim koniu!

Żeby opisałać wam szczegóły tej podróży, musiałabym poświęcić na to kilka wpisów i jeszcze wyszedłby z tego blog podróżniczy. Więc może sobie to podaruję…

Uchylę wam jednak trochę obrazu – tak wygląda świat Cherokee spomiędzy końskich uszu.

cherokee.min.

Dodam, że być może jestem lekko stuknięta pod tym względem (ci, co mnie znają nawet przez grzeczność nie zaprzeczą), ale uważam, że w ogóle najpiękniejszy widok pośród wszystkich innych, to taki, który wyziera spomiędzy uszu konia. I nie ważne czy w oddali są Appalachy, wiecznie zadymione Smoky Mountains czy Góry Świętkrzyskie. Warunek jest tylko jeden. Wiadomo jaki.

Zdradzę wam jeszcze na koniec, że Mąż Prawnika na macierzyńskim, który ogólnie o koniach ma takie zdanie, że to „dzikie i niebezpieczne bestie„…też dał się namówić (w alternatywie miał opcję samotnego pozostania na Szlaku Łez). Konie okazały się całkiem bezpieczne i cierpliwe, a Indianie cywilizowani. Wróciliśmy więc całości.

Zdążyłam się porządnie stęsknić za dziećmi, a to zawsze wychodzi macierzyństwu na dobre. Rodzicom, którzy mają w tym względzie jakieś wątpliwości, z czystym sumieniem polecam taką rozłąkę;) Oczywiście pod warunkiem, że krótkotrwała i od czasu do czasu!

Jeśli chcecie więcej o Indianach, to polecam Wojciecha Cejrowskiego ;), a my tymczasem wracamy do roboty…. Dziś o 6 latkach w przedszkolu i 7 latkach w I klasie.

7 latki wracją do szkoły

Mój stosunek do 6-latków w pierwszej klasie znacie.

Zmiana sprzed kilku lat (trudno wskazać konkretną datę, bo była odraczana) polegająca na przymusowym posłaniu 6- letnich dzieci do szkoły odbyła się bez jakichkolwiek konsultacji społecznych i wbrew większości rodziców. Sama znam wielu rodziców, którzy żałują, że ich dzieci zaczęły wcześniej edukację. Oczywiście rozmawiałam też z takimi, którzy cieszą się, że ich pociecha obecnie już jest w drugiej klasie, ale tych jest zdecydowana mniejszość i bynajmniej nie świadczy to o słuszności tamtej zmiany. Nigdy bowiem nie było zakazu posyłania dostatecznie samodzielnych i gotowych na edukację w polskiej (bo to ma znaczenie) szkole podstawowej. Za to w poprzednich latach pojawił się przymus i to już podobać się nie mogło. I nie podobało.

Odkręcanie poprzedniej zmiany

Na przełomie roku 2015/2016 sejm uchwalił nowelizację Ustawy o oświacie. Gdybym miała ją opisać w krótkich, prostych żołnierskich słowach, to powiem: zostało odkręcone to, co ostatnio zmieniono.

Teraz z grubsza o zmianach w ustawie dotycżacych 6 i 7 latków.

Przedszkole

Zgodnie z aktualnym brzmieniem ustawy, wychowanie przedszkolne obejmuje dzieci od początku roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 3 lata, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat.

W przypadku dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wychowaniem przedszkolnym może być objęte dziecko w wieku powyżej 7 lat, nie dłużej jednak niż do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 9 lat. Obowiązek szkolny tych dzieci odracza się.

Przygotowanie do szkoły

Dziecko w wieku 6 lat jest obowiązane odbyć roczne przygotowanie przedszkolne w przedszkolu lub tzw. zerówce.

Obowiązek przygotowania przedszkolnego rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 6 lat.

Obowiązek szkolny

Obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat, oraz trwa do ukończenia gimnazjum, nie dłużej jednak niż do ukończenia 18 roku życia.

Przyśpieszenie obowiązku szkolnego – na wniosek

Jednak, co może ucieszyć rodziców dzieci dostatecznie dojrzałych, o których wspomniałam na samym początku, mogą oni złożyć wniosek, żeby ich dziecko zostało przyjęte do szkoły w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 6 lat. Czyli dosłownie – powrót do starego.

Szkoła wówczas musi przyjąć młodsze dziecko, jeżeli:

1) korzystało ono z wychowania przedszkolnego w roku szkolnym poprzedzającym rok szkolny, w którym ma rozpocząć naukę w szkole podstawowej, albo

2) posiada opinię o możliwości rozpoczęcia nauki w szkole podstawowej, wydaną przez publiczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną albo niepubliczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną,

Oczywiście dziecko, które zostało wcześniej przyjęte do szkoły podstawowej, jest zwolnione z obowiązku odbycia rocznego przygotowania do szkoły.

Odroczenie obowiązku szkolnego – na wniosek

Są również jednak takie sytuacje, kiedy rodzice uważają, że ich dzieci nie są gotowe na edukację w szkole mimo, że ukończyły lat 7. Wówczas mogą oni złożyć wniosek o odroczenie rozpoczęcia nauki.

Taki wniosek, składa się w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat, nie później niż do dnia 31 sierpnia. Odroczenie dotyczy roku szkolnego, w którym dziecko ma rozpocząć spełnianie obowiązku szkolnego.

Wówczas, dziecko, któremu odroczono rozpoczęcie spełniania obowiązku szkolnego kontynuuje przygotowanie przedszkolne w przedszkolu lub tzw. zerówce.

We wrześniu 2016 r. wchodzą nowe przepisy, ale nabór do przedszkola na rok 2016/2017 odbywał się juz w marcu. Szkoda, że nie obyło się bez potknięć przy nowelizacji – zabrakło bowiem przepisów przejściowych, ale do tego wrócę w jednym z kolejnych wpisów.